چرا کارگزاران از لاریجانی عبور می نماید؟ - پیوند تجارت

به گزارش پیوند تجارت، سیاست انتخاباتی اصلاح طلبان در چندوقت اخیر بر دو محور ائتلاف یا حضور با نیروی اصلاح طلب می چرخد و در مدت اخیر پرچم دار استمرار سیاست ائتلافی حزب کارگزاران سازندگی شناخته شده است و این هم به دلیل مواضع اعضای این حزب است زیرا آنها در مصاحبه های مختلف بارها اعلام نموده اند که سیاست ائتلاف با یک نیروی اصولگرای معتدل هنوز هم می تواند باعث ادامه حیات جریان اصلاحات باشد.

این موضع در برابر اصرار بدنه اصلی اصلاح طلبان مبنی بر حضور کاملا اصلاح طلبانه تا جایی پیش رفت که هر دو طرف یکدیگر را محکوم می کردند؛ از یک سو کارگزاران تندروی در اصلاحات را محکوم می کرد و بر سیاست ورزی تأکید داشت، از سویی نیز دیگر نیروهای اصلاحات، کارگزارانی ها را متهم به قدرت طلبی می کردند. هرچه جلوتر آمدیم، با طرح برآورد های شخصیت هایی که احتمال نامزدی شان در انتخابات وجود دارد، پیش بینی های مصداق گزینه ائتلافی هم قدرت گرفت و آن فردی که بیش از دیگران انتظار می رفت که مورد حمایت حزب کارگزاران باشد، علی لاریجانی بود؛ زیرا لاریجانی دقیقا همان خصلت هایی را که کارگزاران بر آنها اصرار می نماید، دارد؛ یعنی از یک سو اهل سیاست ورزی است و از سوی دیگر در سیاست ورزی اش وجه اعتدال را رعایت می نماید و شاید مهم تر از همه اینها مورد قبول مجموعه حاکمیت است و احتمال ردصلاحیت او بسیار اندک است، زیرا به تازگی هم به سمت عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام و مشاور رهبری ازسوی رهبر انقلاب منصوب شده است.

اما با وجود همه این فرضیه ها ممکن است چیدمان انتخاباتی نیروهای سیاسی تا روز انتخابات دستخوش تغییرات جالب توجهی گردد؛ به نحوی که اخیرا محمد عطریانفر گفت وگویی با خبرآنلاین انجام داده است که در آن گفت وگو ذیل بحث انتخابات1400 به هیچ وجه نامی از علی لاریجانی برده نشده است: اسامی متعددی مطرح هستند، باید به مسائل نگاه واقع بینانه داشت و نباید بر اساس پیشگویی کارها را پیش برد. افرادی همچون آقایان اسحاق جهانگیری، محسن هاشمی، مصطفی تعیین، مسعود پزشکیان، محمدرضا عارف و سایر افراد ظرفیت بالقوه ای هستند که می توانند وفق شرایطی، مورد اجماع قرار بگیرند....

او این بار نه از نامزد مورد حمایت کارگزاران که از نامزدی که می تواند مورد اجماع قرار بگیرد، سخن گفته است و در بین ایشان نامی از لاریجانی نبرده است و حتی در جای دیگری از این گفت وگو به صراحت در پاسخ به این پرسش که آیا ممکن است اصلاح طلبان در دقیقه 90 با یک نامزد وارد انتخابات شوند، پاسخ داده است که بله، این اتفاق دور از ذهن نیست. از سوی دیگر، عطریانفر به عنوان یکی از اعضای اصلی حزب کارگزاران گفته است که شورای نگهبان نامزد مورد حمایت حزبش را تأیید صلاحیت نمی نماید: بر اساس تجربه تاریخی شورای نگهبان جریان و کاندیداهای مرتبط با کارگزاران را نمی پذیرد. اگر فردی نزدیک به این جریان بتواند خود را از سد شورای نگهبان عبور دهد، نگاه های بدبینانه از سوی اصولگرایان به سمت او جلب می گردد و جریان مقابل کوشش می نماید او را در یک پیچ تاریخی از صحنه بیرون کند و اگر نتوانند به صراحت می گویند از دست ما در رفته است.

بی تردید روی سخن عطریانفر با فردی مانند لاریجانی نیست، زیرا بر همه مبرهن است که علی لاریجانی در عالم سیاست ایران مشکل خاصی ندارد و احتمال ردصلاحیتش، به ویژه در شرایطی که در مقام مشاور رهبری فعالیت می نماید، در حد صفر است؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که گویا دیگر نظر حزب کارگزاران بر لاریجانی نباشد. یا آنکه او می گوید که ممکن است نوع نگاه شورای نگهبان در این انتخابات تغییر کند: اگر با دید واقع بینانه به آینده بنگریم، باید این احتمال را داد که شاید نگاه منفی شورای نگهبان نیز به کاندیداهای اصلاح طلب همیشگی نباشد و تغییراتی در نگرش آنها ایجاد گردد. این احتمال وجود دارد که اعضای شورای نگهبان با آنالیز شرایط موجود و عبرت اندوزی از گذشته، سنت و روش آنالیز صلاحیت ها را نسبت به ادوار قبل تغییر دهد. البته امروز نشانه هایی از تغییر دیدگاه در جناح مقابل به چشم می خورد. برای مثال آقای احمد توکلی به عنوان اصولگرای نزدیک به تفکر شورای نگهبان در ذیل موضوع شفافیت جریان اصولگرایی را نقد می نماید، اقدام او شرافتمندانه و قابل امیدواری است یا فردی مانند آقای محمد مهاجری به عنوان فعال رسانه ای اصولگرا با نگاه واقع بینانه و شفقت آمیز نقد خود را متوجه جریان سیاسی متبوع خود می نماید.

افزون بر اینها نیروهای کارگزاران سازندگی می دانند که حمایت از لاریجانی بدون حمایت اکثریت اصلاح طلبان عملا با شکست روبرو می گردد؛ زیرا لاریجانی اگرچه از نظر حاکمیت سیاسی نیروی تأییدشده ای است اما در بین اصولگرایان به هیچ وجه مورد وفاق نیست و بیشترین هجمه ها نه از سمت اصلاح طلبان بلکه ازسوی اصولگرایان به سوی او روانه می گردد؛ در حقیقت وقتی نیروهای اصولگرا حمایت چندانی از او نمی نمایند و بخش عمده اصلاح طلبان به این نتیجه رسیده اند باید از یک نامزد کاملا اصلاح طلب حمایت کرد و دیگر تکرار سیاست ائتلافی سال های 92، 94 و 96 جایز نیست، صرف حمایت کارگزاران و شاید بخش بسیار اندکی از اصولگرایان از لاریجانی باعث پیروزی او نمی گردد و شاید به چنین دلایلی باشد که کارگزاران حتی خلاف میل اصلی اش ترجیح داده این بار دستِ کم تا روز انتخابات در کنار بدنه اصلی جریان اصلاحات بایستد.

همه اینها در حالی است که گویا علی لاریجانی هم با دانستن فضای سیاسی موجود آمدنش را منوط به حمایت تمام اصلاح طلبان و سنتی های اصولگرا نموده است؛ چنانکه روز گذشته پیوند تجارت با استناد به گزارش روزنامه صبح نو نوشت: حال با گذشت زمان، این شایعات کمی رنگ واقعیت به خود گرفته است؛ چرا که روزنامه صبح نو در شماره روز سه شنبه (چهارم شهریور) خود نوشته بود که علی لاریجانی برای نامزدی در انتخابات1400 بعضی شرط ها را مطرح نموده است؛ آن طور که این روزنامه نوشته، شرط اصلی علی لاریجانی علاوه بر حمایت اصلاح طلبان، نامزدی او از جانب راست سنتی است؛ به نحوی که فقط نامزد اصلاح طلبان نباشد و مانند حسن روحانی حمایت بعضی راست گرایان را هم داشته باشد. لاریجانی از اینکه فقط از جانب اصلاح طلبان حمایت گردد، راضی نیست و معتقد است اجماع بر او به عنوان گزینه ائتلافی شامل میانه روهای جناح راست و چپ به نفع آینده سیاسی اوست و به نوعی شرط حضور او در انتخابات است.

اگر چنین باشد و شروط لاریجانی حمایت تمام قد اصلاح طلبان از او باشد، شاید قدری شرط سختی را برای ورودش به انتخابات گذاشته است، زیرا با گزاره های موجود به نظر می رسد اصلاح طلبان با تأییدصلاحیت شدن حتی یک نامزدشان، مصداق ائتلاف را پیدا خواهند کرد؛ خاصه آنکه گویا کارگزاران هم دیگر موضع سخت خود بر استمرار ائتلاف را ندارد و چنین برداشت می گردد که این حزب هم با دیگر اصلاح طلبان از نامزد کاملا اصلاح طلب حمایت نمایند و از طرفی بعید هم به نظر می رسد که همه اصلاح طلبان حتی عارف و جهانگیری هم ردصلاحیت شوند. شاید بخشی از طیف سنتی اصولگرایان لاریجانی را نامزد خود معرفی کند اما بعید است همه اصلاح طلبان از او حمایت نمایند و گویا آن قدر ها هم نباید خیال لاریجانی از ائتلاف اصلاح طلبان بر خودش راحت باشد.