چرا قرارداد چین و عربستان به نفع امریکاست؟ - پیوند تجارت

به گزارش پیوند تجارت، توافقنامه مشارکت راهبردی جامع عربستان با چین تنها دو سال پس از امضای قرارداد مشابهی با ایران به وسیله پکن صورت گرفت. بنابراین، زمان بندی این قرارداد ها تصادفی نیست بلکه اقدامی قابل محاسبه از سوی عربستان سعودی برای مهار ایران و محدود کردن هرگونه دستاوردی است که احتمال آن وجود دارد.

به گزارش دنیای اقتصاد به نقل از نشنال اینترست، به رغم باور عمومی واقعیت آن است که ایالات متحده از این توافق سود می برد توافقی که تضمین می نماید قدرت منطقه ای و جهانی ایران تحت کنترل و نظارت باقی خواهد ماند.

شراکت راهبردی عربستان و چین را نباید جدای از سایر توافق هایی که ریاض در آسیا پیش برده مورد ارزیابی قرار داد. بنابراین، روابط نزدیک تر عربستان سعودی با چین باید به عنوان بخشی از کوشش های آن کشور به منظور مهار روابط رو به رشد ایران در آسیا و به عنوان پاسخی به دور شدن دولت رئیسی از غرب قلمداد گردد.

ریاض با امضای توافقنامه مشارکت راهبردی جامع چین و عربستان سعودی مشارکت مالی خود را با چین که پیش تر پر رونق بود تقویت کرد تا امکان نزدیک شدن چین به ایران را محدود سازد. علاوه بر این، در حالی که غرب چین را تهدید به تحریم نموده و تحریم های گسترده ای را علیه روسیه اعمال نموده ریاض نگران است که چین تحریم شده در پی تقویت تجارت با ایران باشد، زیرا هدف هر دو کشور مقاومت در برابر فشار های مالی اعمال شده از سوی غرب است. این مورد درباره روسیه نیز صدق می نماید.

این کوشش ها هم چنین باید به عنوان بخشی از تمایل ریاض برای مهار حمایت ایران از سازمان های بین المللی در حال ظهور غیرغربی قلمداد گردد. ایران در حال ارتقای عضویت کامل در سازمان همکاری شانگ های به رهبری چین است و درخواست پیوستن به بلوک بریکس تحت رهبری روسیه را مطرح نموده است.

عربستان سعودی نگران است که اهمیت فزاینده ایران در چنین بلوک های تجاری و امنیتی جایگزینی به آن کشور یاری کند تا تحریم های اعمال شده از سوی غرب را دور بزند و ایران بتواند به فعالیت های منطقه ای خود ادامه دهد. در جبهه ژئو مالی، ایران و چین در پی دلارزدایی از تجارت و پیشبرد ایده پترو یوان هستند. ایران با پیوستن به سازمان همکاری شانگهای- یک پلتفرم بین المللی که برای دلارزدایی جهانی کوشش می نماید- می تواند یک قدرت منطقه ای کلیدی باشد که این دستور کار را ترویج می نماید. بنابراین، تصادفی نیست که چین از عربستان سعودی خواسته تا آن کشور نیز به این کوشش پیوسته و نفت خود را به یوآن بفروشد.

سعودی ها هم چنین مشتاق مهار پیشرفت فناوری و رجحان نظامی رو به رشد ایران هستند. چرخش عربستان سعودی به سمت چین در نهایت مکمل کوشش های ایالات متحده برای مهار ایران است و به رغم آنکه در نگاه اول به نظر می رسد به طور جدی منافع آمریکا را تضعیف نمی نماید. شاید به همین دلیل است که دولت بایدن نسبت به مشارکت استراتژیک عربستان سعودی و چین ابراز نگرانی شدیدی ننموده است.