راهی که در 42 سال آمدیم
به گزارش پیوند تجارت، امروز در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینـی(ره)، پرسش این است که انقلاب اسلامی پس از گذشت 42 سال چه دستاوردهایی داشته است؟ آیا انقلاب توانسته است اهداف خود را محقق کند؟ هنگامه پیروزی انقلاب اسلامی ما سه شعار اساسی داشتیم؛
استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی. و یک شعار کلیدی در کنار اینها یعنی نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی. امروز باید خدا را شاکر باشیم که توانستیم به بخش عظیمی از این شعارها دست یابیم. به عنوان مثال شعار نه شرقی، نه غربی به طور کامل محقق شده است. ما امروز هم با شرق ارتباط داریم و هم با بخش عظیمی از غرب. اما به این معنا نیست که ما شرقی یا غربی هستیم، بلکه با عزت و از موضع اقتدار با همه کشورهای دنیا، بجز امریکای دنیاخوار و رژیم اشغالگر قدس ارتباط داریم و با منطق گفت و گو و تعامل و از صندلی برابر با این کشورها مذاکره و گفتگو می کنیم.
درباره امریکا نیز واقعیت این است که این کشور حاضر نیست روابط عادلانه و عاقلانه ای با ما داشته و از موضع دو کشور با صندلی برابر با ما صحبت کند.
نکته دیگر مردم سالاری دینی است. جمهوری اسلامی در تحقق این شعار صددرصد پیروز بوده است، زیرا امروز مردم با رأی خودشان سرنوشت خود را معین می نمایند. برگزاری نزدیک به
40 انتخابات در 42 سال گذشته مؤید این ادعا است. یکی دیگر از شعارهایی که به طور کامل و چه بسا بالاتر از کامل محقق شده، استقلال است. امروز به صورت فوق العاده و استثنایی در دنیا، مستقل هستیم و هیچ کشوری نمی تواند برای ما معین تکلیف کند. این استقلال در بعد فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و نظامی نیز مصداق دارد. البته این استقلال، نافی این واقعیت نیست که تحریم های مالی اجازه نداد ما به طور صددرصد استقلال مالی داشته باشیم. هرچند ما تا آن اندازه استقلال داریم که در تأمین نیازهای خارجی خود، از هر کشور و از هر نقطه ای که بخواهیم خرید می کنیم. اما به دلیل تحریم ها دست ما در این زمینه کاملاً باز نیست.گذشته از این دستاوردهای انقلاب اسلامی، ما همچنان با چالش هایی رو به رو هستیم. یکی از این چالش ها امنیتی شدن بیش از حد لازم کشور است. کشور جمهوری اسلامی ایران نباید تا این حد گرفتار مسائل امنیتی باشد.
جمهوری اسلامی ایران با داشتن یک رهبر مقتدر، در منطقه آشوب زده خاورمیانه که غرب و شرق ما دستخوش بحران های امنیتی همچون داعش هستند، در کمال امنیت بسر می برد. باوجود این ظرفیت و داشتن چنین رهبری توانمندی، لازم نیست کشوری با این اقتدار و آرامش، به این اندازه رنگ و بوی امنیتی داشته باشد. کشورهای غربی به مراتب از کشور ما امنیتی تر هستند، اما نکته اینجاست که آنها حفظ ظاهر می نمایند تا جایی که بعضی گمان می نمایند این کشورها رنگ و بوی امنیتی ندارند. جمهوری اسلامی ایران نیز باید به این مرحله برسد که هیچ کس احساس نکند فضای کشور امنیتی است. این امر نافی بی توجهی به مسأله امنیت نیست. نکته اینجاست که در عین حفظ اقتدار امنیتی کشور، باید از فضای درون کشور امنیتی زدایی گردد. به عبارت دیگر، نباید شرایط به گونه ای باشد که کسی احساس کند مسائل کشور در ابعاد مالی و سایر مسائل رنگ و بوی امنیتی دارد. چه بسا این نگاه باعث گردد در بسیاری از موارد لجبازی های بیجایی علیه نظام انجام گردد.
چالش دوم این واقعیت است که ما در 42 سال گذشته نتوانستیم عدالت اجتماعی و مالی را به طور کامل در کشور پیاده کنیم. کوشش های زیادی در این باره شده که بهبود ضریب جینی و افزایش سطح رفاه مردم از آن جمله است، اما کشور ما هنوز با آنچه از آن در زمینه عدالت توقع می رود فاصله زیادی دارد. در این زمینه بیش از آنکه دولت ها مقصر باشند، ما مقصر هستیم. به این معنی که ثروتمندان ما و کسانی که توانایی دارند، شاید به قدر لازم از ثروت خود انفاق نمی نمایند و به زیردستان خود نمی رسند. بنابراین همه گناه گسترده نشدن عدالت بر گردن دولت ها نیست، زیرا دولت ها در مقابل عدم تحقق عدالت اجتماعی به این حجت تمسک می نمایند که دست ما باز نبود و تحریم ها جلوی ما را گرفتند و مانع شدند تا سفره مردم را گشاده تر و دست آنان را بازتر کنیم.
به هر رو، نگاهی به راهی که در این 42 سال آمده ایم، هم نشانه پیروزیت ها و کامیابی های ما است و هم نشان دهنده چالش هایی که هنوز پیش روی ما است. مسأله این است که ما با تکیه بر دستاوردهای خود، می توانیم بیش از گذشته در جهت حل چالش ها گام برداریم. این انتظاری است که از انقلاب اسلامی در دوره بلوغش می رود.
*رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب
منبع: ایران
منبع: خبرگزاری پانا