بازگشت متفاوت کی روش به ایران؛ پیرتر،ناکام و بدون حامی اصلی و محبوبش! - پیوند تجارت

به گزارش پیوند تجارت، پایان اتفاقی که همه می دانستند وقوعش قطعی است، رخ داد و کارلوس کی روش رسما به عنوان سرمربی تیم ملی ایران معرفی گردید.

به گزارش پیوند تجارت این دومین حضور کی روش در ایران است. او نخستین بار اواخر سال 89 برای ارزیابی شرایط به تهران آمد و اوایل سال 90 راهنمایی تیم کشورمان را پذیرفت. حالا بیش از 11سال از آن اتفاق می گذرد و دست سرنوشت دوباره ایران و کی روش را کنار هم قرار داده. این بار اما با آن بار تفاوت هایی دارد که مرورش خالی از لطف نیست.

پیرتر آمد

کارلوس کی روش در نوبت اول حضورش روی نیمکت تیم ملی 59ساله بود و حالا 70ساله است. 70سالگی سن بالایی برای مربیگری است و اگر قرار بود فدراسیون فوتبال ایران سراغ یک مربی تازه در این سن و سال برود، حتما باید نقدها زیادی را تحمل می کرد. داستان کی روش اما به خاطر تجربه مشترک قبلی فرق می نماید.

بازگشت در قامت ناکام

کی روش بار اول حضورش در تیم ملی در قامت یک مربی فاتح به ایران آمد. او با پرتغال به جام جهانی 2010 رفته بود و پس از صعود از مرحله گروهی، در یک هشتم نهایی با یک گل به اسپانیا باخت و حذف شد؛ اسپانیایی که در نهایت به مقام قهرمانی رسید. این بار اما کی روش در قامت یک ناکام به ایران بازمی گردد. او پس از خروج از تیم ملی کشورمان، 2دوره ناموفق روی نیمکت کلمبیا و مصر داشت و با این 2تیم مجموعا در 5تورنمنت مغلوب شد. بدیهی است که این بار مخالفان حضور او پرشمارتر باشند.

شناخت بیشتر

طبیعتا کارلوس در نوبت اول حضورش روی نیمکت تیم ملی شناخت چندانی از فوتبال ایران نداشت و مدت ها وقت صرف شد تا نسبت به مسائل فنی، تاکتیکی، زیرساختی و باشگاهی ایران و نیز روحیه بازیکنان اشراف پیدا کند، اما این بار او با شناخت صددرصدی وارد کشور می گردد. بسیاری از بازیکنان فعلی تیم ملی سابقه کار زیرنظر او را دارند. اصلا به خاطر همین شناخت بود که فدراسیون فوتبال در فاصله کوتاه به جامانده تا جام جهانی ریسک تغییر مربی را پذیرفت.

بدون حامی اصلی

دفعه قبلی از روزهای اول حضور کی روش در ایران، عادل فردوسی پور به حامی سرسخت او تبدیل شد و این حمایت جانانه را تا روز آخر و شکست سنگین تیم ملی برابر ژاپن در جام ملت های آسیا ترک نکرد. او همیشه به سود کی روش جریان سازی می کرد و این اواخر بابت چنین رویکردی متحمل نقدها فراوان شد. حالا اما از عادل در تلویزیون خبری نیست. او البته در فضای اینترنتی برنامه دارد، اما برد و نفوذ آن قابل مقایسه با زمان حضور فردوسی پور در جام جم نیست.

توقعات بالا

نهایتا اما باید به این نکته اشاره نمود که این بار توقعات از کارلوس کی روش بسیار بالاتر از نوبت قبل است. اوایل دهه90 زمانی که او وارد فوتبال ایران شد، تیم ملی کشورمان در اثر همکاری با 3سرمربی داخلی پیاپی دچار هرج و مرج و فروپاشی کامل شده بود. در آن موقع افکار عمومی قدر و قیمت مربیان خارجی و دانش وارداتی را فهمیده بودند و اجماع چشمگیری در حمایت از کی روش وجود داشت. همین که او می توانست دستی روی سر و گوش این تیم بکشد، کافی به نظر می رسید. حالا اما شرایط فرق نموده است. کی روش تیمی را تحویل می گیرد که در غیاب او سریع ترین صعود تاریخش به جام جهانی را تجربه نموده و حقیقتا باید گفت چیزهایی مثل حذف با سر بالا یا شکست های نزدیک، کسی را راضی نمی نماید. کی روش باید تیم ملی را از مرحله گروهی جام جهانی بالا ببرد تا بازگشتش توجیه گردد. فراموش نکنیم این سومین حضور پیاپی کارلوس در جام های جهانی روی نیمکت تیم ملی است که بالاخره باید با 2نوبت قبلی فرق داشته باشد.