اساس تحقیق و تألیف در حوزه هنر، نظریه های غربی است، احتیاج به بازنگری در معیارهای دانشگاهی برای قضاوت آثار - پیوند تجارت

به گزارش پیوند تجارت، عبدالمجید شریف زاده پژوهشگر هنر و نویسنده در گفت وگو با خبرنگار خبرنگاران ، در مورد تألیف در حوزه هنر گفت: از توجه شما به این حوزه مغفول مانده تألیف متشکرم به جهت اینکه یکی از مسائل ما در عرصه هنر بحث تألیف است. اساسا این نگاه به هنر و تاریخ هنر در ایران خیلی متداول نبود و همواره هنرمندان بودند که آثاری را ابداع می کردند. از زمانی هم که مستشرقین وارد این فضا شدند و آغاز به مطالعه بر روی تاریخ هنر و هنرمندان ایران کردند این دید رواج پیدا کرد که به صورت نظری هم تاریخ هنر ایران پیگیری گردد.

شریف زاده ادامه داد: خوشبختانه در سال های اخیر فعالیت های خوبی در این حوزه انجام شده است در فرهنگستان هنر کارهای نسبتا خوبی انجام گرفته است اما اصلا کافی نیست. در تاریخ هنر ایران گستره کار آنقدر وسیع است که اساسا تاریخ هنر ایران را ایرانی ها ننوشته اند و غربی ها نوشتند. آن ها تألیف کردند، تدوین کردند، تبیین کردند و ما هم متأسفانه همچنان بر اساس آنچه آنها تبیین کردند و تحلیل هایی که آن ها انجام دادند حرکت می کنیم.

وی اضافه نمود: امروزه وقتی که به بعضی از مقالات دانشگاهی می پردازیم تحقیقیاتی که انجام می گردد باز بر اساس نظریه های غربی است. مثلا اینکه یک نظریه پرداز یا محقق غربی درباره زیبایی شناسی یا نشانه شناسی چه گفته و ما بر اساس نظریه آن ها آثار خودمان را تحلیل کنیم. این واقعا از اینکه آن ها تحقیقات را انجام داده بودند وکتاب های نظری تألیف نموده بودند فاجعه بارتر است. در اولی حداقل آن ها آمدند هر چه را که بوده توضیح دادند از نظر ظاهری از نظر فرمالیستی و زیبایی شناختی و مباحثی از این دست اما تفسیر و تبیین آنها و نگاه غربی ها و نظریه هایی که بیان می نمایند کاملا فرق دارد با آنچه در هنر ایران رخ داده یا می افتد و متأسفانه همه دانشگاه ها به خصوص در مقطع دکترا به این سمت حرکت می نمایند که آثار را حتما بر اساس نظریه یک محقق غربی مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند.

این پژوهشگر گفت: باید از محققان و پژوهشگرانی که در حوزه تاریخ هنر ایران و تفسیر و تحلیل تاریخ هنر فعالیت می نمایند حمایت گردد. ما در این حوزه نظریه های خودمان را داریم، امیدوارم فرهنگستان هنر، دانشگاه ها، بنیاد ایران شناسی و نهادهای این چنینی از تألیف و تدوین تاریخ هنر ایران به وسیله خود محققین و پژوهشگران ایرانی حمایت نمایند.

وی در خصوص سختی های تألیف گفت: کار تألیف یک کار وقت گیر است و اگر کسی بخواهد تاریخ هنر ایران را تدوین کند، کار جمعی احتیاج است. چند نفر باید به استادی یاری بنمایند، یک فرد به تنهایی نمی تواند کار تألیفی قوی انجام دهد. در این وسعت و گستره ای که ما از تاریخ هنر ایران داریم نمی گردد کار فردی کرد و باید مورد حمایت قرار بگیرند تا این کار را انجام دهند و این وظیفه نهادهای مربوطه است که این کار را انجام دهند. کسانی هم که به صورت شخصی کار می نمایند در حد توانشان کار کردند اما متأسفانه کفاف این وسعت و این مقدار کار مغفول مانده را نمی دهد و حتما باید حمایت گردد.

عبدالمجیدشریف زاده در خصوص دسترسی به منابع گفت: قطعا همه آنچه که هست هنوز در ایران به حدی است که جای کار بسیار دارد و ضمناً اگر در ایران هم نباشد این آثار بسیار قابل دسترس است. در سایت های موزه ها آثار به طور کامل قرار داده شده است، مثلا کتابخانه ملی فرانسه از نسخه های خطی عکس برداری کردند و از ابتدا تا خاتمه در سایت گذاشته اند و احتیاجی به حضور در آنجا نیست اما در ایران هنوز دسترسی محدود است. مثلا در کتابخانه دانشگاه تهران حدود 50 مرقع داریم که اصلا آن ها نمی شناسیم و بسیار جای کار و پژوهش دارد امیدوارم این حمایت ها انجام گردد و شاهد کارهای تألیفی بزرگی درباره تاریخ هنر ایران باشیم.